Dagje Phnom Penh

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken op de fiets naar de killing fields. Het was een tochtje van tien km, op de weg daar heen kwamen we een studente tegen ze vroeg waar we heen gingen we vertelden dat we naar de killing fields gingen .Toen we een eindje hadden gefietst kwam de studente weer in zicht ze vroeg of ze met ons mee mocht ze was Engels aan het studeren en het leek haar leuk om vandaag met ons mee te gaan. Zij op de scooter wij op de fiets .Aan gekomen bij het museum kaartje kopen voor het museum met audiotour. Als je bij punt 1 komt druk je op de audio en begint het verhaal en zo loop je bij alle nummers langs en wordt het duidelijk wat daar heeft plaats gevonden. Het verhaal begint in 1975, Pol Pot is een leraar die heeft gestudeerd in Frankrijk hij begint zijn ideen bij andere leraren te introduceren en wil zo de mensen op zijn hand krijgen, als hem dat lukt gaat hij naar het platteland en haalde daar jongens vandaan die hij een studie beloofd en een goede toekomst. Dan gaat hij deze jongens opleiden tot zijn Khmer soldaten. Dan gaat hij met zijn Khmer naar Pohn Penh en in drie dagen heeft hij de stad leeg, alle mensen worden naar het platteland getransporteerd en aan het werk gezet om rijst te verbouwen. Veel stads mensen hadden nog nooit op het platteland gewerkt, velen stierven daar dan ook ze moesten hard werken tot het donker werd. Anderen werden getransporteerd naar de killing fields, hier moesten ze massagraven graven waar ze later zelf in terecht kwamen.Een kogel was teveel, de schedel werd met een bijl kapotgeslagen. In deze periode stierven er ongeveer drie miljoen mensen hij vertrouwde niemand en beschuldigde velen van verraad deze kwamen dan in gevangenis en werden gemarteld. Daarna naar de bekende S21 gevangenis.De gevangenis was eerst een school voor studenten deze is om gebouwd tot gevangenis. Ze brachten geen mensen om met kogels want dat was te duur ze martelden ze met stokken messen knuppels en bonden ze vast op een bed met ijzer draad en de voeten in een soort buis met boeien je kon geen kant op .We zijn de gevangenis ook gaan bekijken deze ligt in het centrum van Phon Penh .Het was een indrukwekkende dag , onze student is met ons mee geweest naar beide locaties en vertelde dat ze verbaasd was dat er zoveel buitenlander deze museums bezochten ,de Cambodjaan wil dit vergeten en blijft weg . Van haar eigen pake is ook nooit meer iets vernomen ze zei dat haar moeder nog altijd wacht tot hij terug komt . Als we uit het museum komen hebben we nog iets gedronken en zijn elk ons eigen weg weer gegaan .Deze dag toch weer dertig km gefietst.
Een indrukwekkende dag en het heeft allemaal plaatsgevonden tussen 1975 en 1979, eigenlijk nog maar net geleden.
Groetjes en liefs Ale en Jelkje